Potomci i poštovaoci velikog narodnog tribuna Ranka Tajsića sa Opštinskom organizacijom Dveri Dragačevo, su u subotu 02. juna polaganjem cveća i paljenjem sveća obeležili 115 godina od njegove smrti, u njegovom rodnom Puhovu.
U 2018. godini obeležava se pored ovog, takođe i jubilej od 175 godina od rođenja Ranka Tajsića, 10 godina od pokretanja inicijative za dodeljivanje ulice sa njegovim imenom u Guči, kao i 125 godina od narodne Goračićke bune, te 8 godina od kako su porodica, prijatelji i poštovaoci podigli zajedničkim snagama spomen-obeležje Ranku Tajsiću u Puhovu.
Ranko Tajsić je čovek koji je svoj život i svoje veliko delo uzidao u temelje moderne srpske države, koja će nedugo nakon njegove smrti objediniti srpske zemlje i ostvariti vekovne snove o snažnoj, jedinstvenoj i slobodnoj srpskoj državi.
Sa svega tri razreda osnovne škole, potekavši iz familije čuvenih seoskih knezova, samopregornošću i stalnim učenjem izdigao je sebe iznad vremena i sredine u kojoj je živeo. Baveći se zemljoradnjom, istovremeno drugujući sa knjigom, literaturom i časopisima – samoučki je dopunjavao svoje obrazovanje. Biran je za kmeta sela Puhova, predsednika opštine tijanjske i narodnog poslanika, sa kraćim prekidima od 1874. do 1894. godine.
Bio je jedan od istaknutih članova grupe oko narodnog tribuna iz istočne Srbije Adama Bogosavljevića koja je postojala u Skupštini. Bio je protivnik represivnog diktatorskog režima poslednjih Obrenovića. Čovek je koji je ceo svoj život proveo u političkoj i socijalnoj borbi za dobrobit i napredak srpskog društva, u čemu je snažno podržavan od stanovništva Dragačeva.
U takvoj neprestanoj borbi ostao je zapamćen kao jedan od najboljih govornika u tadašnjoj Skupštini i čovek koji je hrabro zastupao interese sredine iz koje je dolazio, kao vešt organizator i uporan borac za ideale kojima je stremio. Bio je jedan od članova odbora za pisanje Ustava Kraljevine Srbije iz 1888.godine, koji je bio najsavremeniji Ustav koji je do tada Srbija dobila. Ipak odbio je da ga podrži u celosti, smatrajući da isti nije dovoljno slobodouman. Bio je jedan od najbližih političkih saradnika velikog srpskog državnika Nikole Pašića, čijem uspehu je prilično doprineo, organizujući narod Dragačeva i predvodeći ga u borbi za prava i pravičnost, žestoko se boreći protiv birokratije i snažno se zalažući za narodnu samoupravu.
Težio je narodnom prosvećivanju i unapređivanju poljoprivredne proizvodnje. U odbrani svojih političkih gledišta ostao je dosledan i onda kada je hapšen, proganja, suđen u nameštenim procesima i kada je morao otići u izgnanstvo na Cetinje, kod Knjaza Nikole Petrovića.
Slomljen progonima, suđenjima, robijom, emigracijom, iscrpljen bolešću i nedaćama, pao je kao poslednja žrtva obrenovićevskog apsolutizma, dočekavši promenu dinastije, stojeći uspravno na braniku slobode, parlamentarizma i demokratije.
O Ranku je do sada objavljeno kod nas i u svetu, nekoliko desetina knjiga, naučnih radova, feljtona, novinskih članaka i doktorskih disertacija. Sačuvani su i objavljeni i njegovi skupštinski govori i manji deo njegove bogate originalne dokumentacije.
Po jedna ulica u Lučanima, Čačku i Beogradu nosi Rankovo ime. A već punih 10 godina Skupština opštine Lučani odbija da se izjasni da jedna ulica u Guči ponese njegovo ime, na predlog Dveri i velikog broja javnih ličnosti, intelektualaca i građana.
Dveri Dragačevo nastavljaju svojim radom tradiciju borbe starih narodnih radikala Dragačeva, čiji je najznačajniji predstavnik bio upravo Ranko Tajsić.
OO Dveri Dragačevo
