Srpski pokret Dveri je tokom prethodnih dana podržao sve inicijative u Novom Sadu za obeležavanje užasnog događaja iz 1942. godine, kada su mađarski fašisti Mikloša Hortija zverski ubili svakog desetog Novosađanina, pri čemu su stradale i čitave porodice, prvenstveno imućnih i poštovanih Srba i Jevreja. U Novom Sadu Racija je trajala od 21. do 23. januara, a sama Racija je u celoj Južnoj Bačkoj trajala od 4. do 29. januara.
Među poznatijim srpskim žrtvama svakako su Ignjat Pavlas, koji se istakao hrabrošću, mudrošću i dobročinstvom još tokom Prvog svetskog rata i njegova supruga, ali i petorica braće Jovandić, koji su ubijeni pred očima majke Jelene, koja je živela s tim bolom sve do 1974. a skroman spomenik sinovima podigla je sama. Njeni sinovi bili su od 15 do 28 godina starosti.
Jednoj od manifestacija organizovanih za pomen žrtvama, a koja je po želji organizatora prošla u miru i tišini, bez medija i političara i kojoj su i članovi Dveri prisustvovali u svojstvu građana, prisustvovala je i 85-godišnja Ema Zađva, koja je kao devojčica preživela Raciju i koja je danas neumorni svedok i borac za istinu. Ona je svojim aktivnostima, sa drugim entuzijastima koji neumorno rade na popisu žrtava i za sada imaju neoborive dokaze o 2713 nevinih ubijenih, uspela da spreči rehabilitaciju Tibora Kiša iz Vrbasa, za kojeg je dokazano da je bio hortijevac, jedan od krvoloka Racije. Govorila je o detaljima, o kamionima smrti koji su tog dana kružili gradom i prevozili do Dunava žive, polumrtve i ubijene žene, decu i muškarce, koje su bacali pod led u Dunav. Zbog temperatura i do -30 stepeni, topovima su razbijali led, kako bi ubacivali tela, koja su se oko Đerdapa mogla primetiti kako plutaju čak i do aprila te kobne 1942. godine.
Srpski pokret Dveri će se neumorno zalagati da se svi građani Novog Sada ujedine u obeležavanju ovog jezivog događaja, bez politizacije i bez pokušaja da se umanji broj žrtava, prikriju svedočanstva ili na bilo koji drugi način dodatno nanosi nepravda žrtvama Racije, o kojima se nakon Drugog svetskog rata ćutalo sve do 1971. godine, kada je podigunut spomenik na šetalištu kraj Dunava, iako se samo stradanje dogodilo na današnjoj plaži Štrand, o čemu ni danas mnogi Novosađani nemaju saznanje. Dveri će takođe podsećati na inicijativu da se u Novom Sadu sagradi memorijalni centar i nastavi sa popisom imena svih žrtava, da se u školama održavaju javni časovi na ovu temu, kako se zločin ne bi nikada zaboravio i kako se nikada, nikome ne bi ponovio.
GrO Dveri Novi Sad